Shit, ik heb een stoma... (Geen goede kop)

De razende reporter. 

Zo begin ik een blog over het leven met een stoma en zo staat er ineens een reporter op de stoep.

Afgelopen Zondag (of misschien was het ook maandag) stond ik rustig het gras van de voortuin te maaien. Helemaal verwilderd, bezweet en vies van het stof, lekker met muziek in mijn oren. Gewoon als een halve tomboy actief te chillen. 

Staat er ineens Ad Adriaans van het Eindhovens Dagblad en het Veldhovens weekblad. 

Met de vraag of ik met mijn blog doorga.

Uuuuuuh ja, natuurlijk wel, anders was ik hem toch niet begonnen! 

Schijnbaar was dat het goede antwoord en of ik een interview met de krant wilde doen.

Joh, mijn blog staat net 2 dagen online!!!

Maar prima hoor, dat wilde ik wel. 

Bleek dat hij er al met de redactie erover gehad had en er ook nog eens een fotograaf komt. 

Nou, die kwam ff langzaam binnen. Ik was best wel perplex. Ik zei toe voor een interview op woensdag en nadat ik klaar was met grasmaaien, drong het pas echt tot me door.... 

Ik bel mijn stiefvader op. 

Holy ****, wat er nu toch weer gebeurt ... 

iemand wil voor de krant over mijn blog en stront schrijven...

 

Inspiratie.

Op de vraag hoe ik erbij kwam om te gaan bloggen was het antwoord niet zo moeilijk. Er is al zo vaak geoppert dat ik er iets mee moest doen. En de afgelopen maanden ben ik in contact gekomen met 2 echte topvrouwen. 

Die hebben mij kennis laten maken met hun blogs.

Kelly die als alleenstaande moeder de hele wereld over reist met haar dochterje en hun avonturen beschrijft op Www.reisheid.nl

Bij Kelly stond ik ervan te kijken hoe sterk voorbeeld ze is voor vrouwen die alleenstaand met kind zijn (en ook gezinnen). Hoe levens en reislustig ze is. 

Haar manier van opvoeden vind ik echt een openbaring. En daarnaast is het gewoon een grote lieverd. 

De andere topper (niet te verwarren met Toppers) die me heeft geinspireerd is Noesjka. 

Noesjka die heeft La Tourette en daarover schrijft ze voor https://tourette.nl/?s=Noesjka

Haar heb ik leren kennen als een ondernemende, vrolijke, warme vrouw. En ja, ik had eerst helemaal niks door. Ze was helemaal niet een non stop scheldende, spastische vrouw. 

Het standaard La tourette beeld dat vooral in de media en films word bespot, kwam bij haar helemaal niet zo tot uiting. Ik voelde me onwetend en zelfs schuldig. Want ik betrapte me erop dat ikzelf bij haar ook oogkleppen op had gehad voor het onzichtbare. En wilde meteen alle informatie als een spons opzuigen. Ook kwam ik tot het besef dat zoals ik stond te kijken van haar "beperking" uit mijn eigen onwetendheid... 

Dat zo anderen ook waarschijnlijk kijken naar mij en mijn mede lotgenoten. Mijn stoMAATJES.

Onze handicap is niet zichtbaar en er hangt nog steeds een taboe omheen.

Want ja, tijdens een gezellig etentje met vrienden leg je niet snel het onderwerp "poep in een zakje" open en bloot op tafel. Wekt niet echt de eetlust op zeg maar. 

Dus nadat ik er met hun over had gesproken en zij mij dat laatste nodig "kontje" hebben gegeven, was ik er dan toch maar aan begonnen. 

Mijn eigen blog... Wie had dat gedacht. 

Talking shit

Woensdag (De dag dat ik dit nu ook schrijf) had ik eerst nog fysio + zwemmen en op mijn scootmobiel in de stromende regen begon het even te dagen dat ik geen tijd had om nog mijn stoma te verzorgen, wanneer ik als een verzopen katje ook nog mijn haar en make up moest doen. Dat moest erna dan maar. 

Ad stond om 14.00 voor de deur, ik had de koffie klaar en het interview begon. Halverwegen kwam de fotograaf (die ik al kende van vorig jaar, toen ik ook in de krant stond, omdat dood geboren kindjes met terugwerkende kracht geregiseerd mochten worden en ik de eerste in Veldhoven was die dit met mijn zoontje Joey deed) en tijdens het klikken vroeg hij mij om onderuit, relax op de bank te gaan zitten. Nou, dat dus liever niet, want dan heb ik zo een lekkage. 

Het was allemaal al best spannend omdat ik voelde dat het los aan het komen was. 

(het=plakplaat van mijn stoma) 

Toen hij zei dat het hem dat niet uit maakte, kopte Ad hem erin: née, maar dan zit ik hier dalijk met de shit. 

GEWELDIG, hij spreekt Veronique's. 

Daarna was het voor mij nog makkelijker om onverbloemd over mijzelf als stoma patient te vertellen. 

En we hebben samem ook flink gelachen. Ondanks dat er ook wel wat serieuze stukken waren. 

Nu ik deze blog schrijf, staat het eerste artikel al online op https://www.ed.nl/veldhoven/veronique-meeuwsen-uit-oerle-gogo-girl-met-stoma~af1c716c/

En meerdere volgen nog. 

Ik houd jullie op de hoogte. 

💋

ADD. 

Artikel 2

https://veldhoven.nieuws.nl/nieuws/27353/veldhovense-veronique-blogt-puur-en-eerlijk-over-haar-stoma/