Vero's hoofd, buik en bijzaken

Ik ga op vakantie en neem mee... (first Dutch then English)  Ik kan inpakken.  Wat pak je allemaal in op vakantie?  Ja, en als iemand met een handicap als het hebben van een colostomy stoma?  Er vanuitgaande dat het naar een zonnig bestemming is, is het bij mij: Natuurlijk allereerst een lange broek, korte broek en rokje, wat truitjes en een jurkje. En natuurlijk dat ene jurkje ook nog. Een pyama. En mijn onesuit. Een trui voor als het iets afkoeld, nog een light jasje, 2 boleros en sokken. Wat handwas wasmiddel en vanish.. Want bij een eventueel lekkage is het wel zo fijn om stront vlekken meteen te kunnen verwijderen.  Oja, daarmee komen we op extra vuilniszakken voor onder het hoeslaken op het bed of incontinentie matjes. Niets is zo K*T  als aan de receptie te moeten mededelen dat het matras weggegooit kan worden.  Vervolgens gaan als eerste mijn Mountain hike/wandelschoenen mee. Want ik hou van lopen, ontdekken en er gewoon alleen op uit te gaan en de animate te laten voor wat het

First Dutch then English  Shoppen Voor mijn eerste onderwerp ga ik maar meteen met de billen bloot. Vandaag ben ik bij de hunkemuller geweest, om een bikini te halen.  Sale, mijn favorite woord.  Want het ene badpak is kapot en bij mijn bikini is de Cup te klein.  Dit is de grootste horror altijd.  Shoppen...  Ik ben zo vreselijk onzeker over mijn lichaam. Zeker in een winkel, op een strand of in het zwembad.  En dan hoor ik je denken : "maar je poseert toch ook naakt??" Dat is zo anders. Als je met een degelijke fotograaf werkt is er goed licht, manoeuvreer je jezelf in een mooie houding, zonder rolletjes, littekens en putten.... En kun je veel camoufleren met make up en kleding. Maar op een openbare plek is het confronterend. (Tenzij het een naakstrand of sauna is. Gek genoeg heb ik er daar geen problemen mee. Daar is iedereen gelijk en valt niks te verbloemen of verbergen. Iedere gek zijn gebrek, zeg maar.)  Dat ding vol met stront op mijn buik. Die talloze littekens en do

Nou, hier gaan we dan.  Op aanraden van vele, ga ik dan toch bloggen. Ik vind dit vreselijk spannend, aangezien ik dislectisch ben.  De onderwerpen die centraal zullen staan zijn onderwerpen die in mijn dagenlijkse leven spelen zoals: het leven met een stoma, mijn eigen denk kronkels omtrend mijn gezondheid en andere zaken die me bezig houden. Geen idee hoe dit gaat lopen.  Maar iig zijn we los.  Liefs  Veronique